Nee, normaal ben ik niet zo’n condoomschooier, hoewel het gisteren toch anders uitdraaide. Onze hoofdstad leende zijn straten uit aan de Pride: een groot volksfeest dat de liefde viert. Want of je nu hetero, transgender, Nieuw-Zeelander, interseks of biromantisch bent; iedereen was welkom. Of dat dacht ik toch.
Na mijn publieke coming out voorbije week, kon ik de Pride natuurlijk niet overslaan. Moest je het gemist hebben: ik ben biseksueel (HIEP HIEP HOERA! Feestneus op en die regenboogvlag uit de kast). Mijn vrienden en ik besloten mee te wandelen met de Pride Parade. We sloten aan achter een niet-zo-willekeurige praalwagen. Onze keuze werd gemaakt op basis van de beste muziek.
Trots en biseksueel als ik ben, droeg ik één van de truien uit mijn nieuwe collectie (Musthave). ‘Trust me, I’m bi’ stond over mijn hele borstkas verspreid. Lekker duidelijk toch?
Opeens hielden mijn vrienden halt, namen een aantal condooms aan en staken ze prompt weg in hun rugzak. “Aster, hier, condooms” zei één van hen en wees naar een man. Zoals ik al eerder zei, ik schooi normaal geen condooms, maar besloot toch maar mijn hand uit te steken. “Die zijn enkel voor mannen” weerklonk het. Ik wees uitdrukkelijk naar de tekst op mijn trui en benadrukte dat ik dus soms ook condooms nodig heb. “Dan hadde uwe vent maar moeten meebrengen!”
Een golf vol ongeloof kwam over me heen. Dit was gewoon te belachelijk voor woorden. Het enige wat ik kon uitkramen was “Meent gij dees nu? Dees is echt discriminatie.” Mijn vrienden moesten me kalmeren. Mijn Pride was al half vergald.
Met heel wat harten onder mijn riem, besloot ik weer in feestmodus te kruipen. Heel wat mensen feliciteerden me met mijn collectie. Duimen omhoog, schouderklop langs de ene kant, welverdiend pintje in de andere hand. Opeens verscheen een blondine naast me, regenboogschmink op haar bolle kaken. In het Frans vertelde ze me hoe mooi ze me wel niet vond en wat voor prachtige haren ik heb. Oprecht geïnteresseerd vroeg ze me naar mijn relatiestatus. Met iemand anders in mijn achterhoofd stamelde ik er “Euh… Niet echt single… Nee” uit. “En ben je lesbisch of hetero?” Zoals eerder al bij de man, wees ik weer naar mijn trui en glimlachte. Het meisje verbrak abrupt de conversatie met “Oei, dan ben ik verkeerd.” en wandelde snel weg.
Daar stond ik dan op de Pride. Het feest der liefde. Biseksueel. Niet-binair. En niet geheel aanvaard. Ik probeerde de moed erin te houden. Ging nog even vieren met mijn vrienden. Maar er was toch iets gebroken in mij. De combinatie van hele positieve reacties en vuile blikken werd me te veel. Wat voor mij een feestelijke dag moest worden, eindigde in een eenzame treinrit naar huis. Kapot van de emoties en vooral vol ongeloof.
______
Voetnoot: Na de hele stoute man, heb ik van twee andere mensen van dezelfde organisatie toch een condoom gekregen.
Update: De desbetreffende organisatie heeft zich ondertussen uitdrukkelijk geëxcuseerd voor het voorval. Daarbij wil ik nog even benadrukken dat dit incident enkel de gedachtengang van de man in kwestie weerspiegelt.
